امروزه یکی از شاخص‌های توسعه‌یافتگی در کشورها تولید و مصرف فولاد است. از این‌رو تولید و مصرف این صنعت استراتژیک یکی از پایه‌های اقتصادی در هر کشوری محسوب می‌شود.

در سند چشم‌انداز افق ۱۴۰۴ که جایگاه ایران، جایگاه نخست از نظر اقتصادی، علمی و فناوری در منطقه تدوین شده است، توجه به صنعت فولاد به‌عنوان یک صنعت مادر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
بنابراین افزایش تولید این کالای استراتژیک مورد توجه ویژه و خاصی قرار گرفته و دستیابی به ظرفیت تولید ۵۵میلیون تن فولاد به‌عنوان یک هدف مهم عنوان شده است. همچنین علاوه بر تولید فولاد، ظرفیت ۱۴میلیون تنی صادرات آن، یکی دیگر از اهدافی است که در این چشم‌انداز مورد توجه قرار گرفته است. از این‌رو برای رسیدن به اهداف چشم‌انداز ۲۰ساله کشور در صنعت فولاد نیازمند سرمایه‌گذاری در این زمینه هستیم. البته در گام نخست باید از توان و سرمایه‌گذاری داخلی به بهترین نحو ممکن استفاده کرد و در گام بعدی از فرصت‌های سرمایه‌گذاری خارجی به همراه انتقال فناوری و دانش روز در این صنعت بهره جست. چراکه نکته حائز اهمیت درباره حضور خارجی‌ها این است که تنها مشارکت آنها کافی نخواهد بود، بلکه نکته مهم در مشارکت با خارجی‌ها در صنعت فولاد کشور، ارتقای فناوری برای ساخت و تولید فولاد خواهد بود. به این دلیل که یکی از شاخص‌هایی که می‌تواند همواره در قیمت تمام‌شده نقش بسزایی داشته باشد، نوع فناوری مورد استفاده در تولید فولاد است. در حقیقت با استفاده از تجربه و دانش فنی مورد استفاده در کشورهای پیشرو و موفق در عرصه فولادسازی می‌توان برای ورود به بازارهای رقابتی آماده شد و زمینه را برای صادرات و رسیدن به اهداف چشم‌انداز ۱۴۰۴ بیش از پیش فراهم آورد.