یک گروه پژوهشی در دانشگاه کانادایی بریتیش کلمبیا به این نتیجه رسیده که فلزات بازیافتی مانند مس و عناصر نادر موجود در لامپ‌های «ال‌ای‌دی» می‌توانند تبدیل به راهکار اقتصادی و منبعی برای درآمدزایی شوند.
به گزارش صمت به نقل از ماینینگ، پروفسور ماریا هُلوزکو و آمیت کومار دانشجوی مقطع دکترا در این باره می‌گویند که توانسته‌اند با موفقیت مس و نقره را بازیافت کنند و همچنین در تلاشند بتوانند برخی از عناصر نادر زمینی از جمله اورپیوم، سریم و لوتیتم را بدون استفاده از هیچ نوع ماده شیمیایی از لامپ‌های ال‌ای دی بیرون بکشند. سایت ماینینگ در ادامه این خبر گزارش می‌دهد تا سال ۱۳۹۹ خورشیدی آنقدر زباله از ابزار الکتریکی قدیمی در جهان، موجود خواهد بود که بتواند منبع خوبی برای بازتولید مواد معدنی و همچنین تولید درآمد باشد، چنین اتفاقی به لطف محبوبیت فزآینده لامپ دی یود روی داده که از نظر مصرف انرژی به صرفه است و به خوبی نور را منتشر می‌کند. نمونه‌گیری‌هایی که گروه پژوهش دانشگاه بریتیش کلمبیا تاکنون انجام داده امکان دستیابی به ۶۵ درصد از مس به کار رفته در ابزار الکتریکی را اثبات کرده که این میزان به‌طور قابل ملاحظه‌ای بیشتر از مسی است که از کانی فرآوری شده به‌دست می‌آید. این رقم درباره فلز روی ۴/۵ درصد است. پروفسور هُلوزکو در ادامه در این باره افزود: در نهایت، امیدواریم از این گردش کار برای پیدا کردن راهکاری که به بازیافت طلا در مقادیر زیاد منجر شود، استفاده کنیم. این پروژه، ادامه تلاش‌های مشابهی است که در ۲سال گذشته در این زمینه انجام می‌شده است. ازجمله روش جدیدی برای بازیافت طلا از گجت‌های قدیمی مانند تلفن‌های همراه، تلویزیون‌ها و رایانه‌هایی است که دانشمندان اسکاتلندی در سال گذشته میلادی از آنها پرده‌برداری کردند. براساس پژوهش پژوهشگران دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند که یافته‌های خود را در نشریه «آنجه‌وانته‌کِمیه» منتشر کردند، روش استخراجی آنها نه تنها نیاز به استفاده از مواد شیمیایی سمی مانند سیانید ندارد بلکه از روش‌های رایج موثرتر هم هست. همچنین یک گزارش برنامه زیست‌محیطی سازمان ملل با نام «جرایم ضایعاتی» نشان می‌دهد که حدود ۵۰میلیون تن زباله الکترونیکی که بیشتر آنها رایانه‌ها و گوشی‌های هوشمند هستند در امسال میلادی (۲۰۱۷) دور ریخته می‌شود. این رقم در مقایسه با دو سال گذشته میلادی ۲۰درصد رشد یافته است. در آن سال حدود ۴۱ میلیون تن گجت بیرون ریخته شد که حجم زیادی از آن به کشورهای توسعه‌نیافته به‌عنوان مَدفَن زباله‌های الکترونیکی جهان وارد شد. در همین راستا نوآوری‌هایی مانند آنچه در کانادا و اسکاتلند اتفاق می‌افتد، می‌تواند به کاهش میزان زباله‌های الکتریکی و در همان حال ممانعت از نفوذ سموم مربوط به آن، به ذخیره‌های خاکی و آبی جلوگیری کند؛ هر چند چنین ابتکاراتی تنها بخشی از معضل نوظهور جهانی را که افزایش حجم زباله‌های الکتریکی نام گرفته، جبران می‌کند و تنوع‌طلبی موجود انسانی در استفاده از تجهیزات فناورانه الکترونیکی جدید سبب شده رفته‌رفته زباله‌های الکترونیکی به چیزی تبدیل شود که می‌توان آن را «مشکل بزرگ دنیا» نام داد. ماینینگ در خبری که اوایل سال گذشته میلادی در همین باره منتشر کرد توضیح داد ۵۰ پوند (۱۸/۶۲ گرم) طلا و ۲۰هزار پوند (۷/۴۶۴ کیلوگرم ) مس می‌تواند از یک‌میلیون تلفن همراهی که دور انداخته شده استخراج شود در صورتی که فرآوری آنها به درستی انجام شود. این سایت معدنی در ادامه این خبر تاکید کرد حدود ۶۴/۵میلیون تن زباله الکتریکی سالانه در جهان تولید می‌شود که تنها حدود ۴۰ درصد آن به درستی فرآوری می‌شود. این اتفاق در شرایطی می‌افتد که حجم زباله‌های الکتریکی هر روز افزایش پیدا می‌کند بنابراین این موضوع در حال تبدیل به یک دغدغه اساسی زیست‌محیطی است و حتی اگر افکار عمومی جهان از سهم خود در وقوع چنین رویدادی آگاه نیست، در صورتی که این روش کنترل نشود، در سال جدید میلادی (امسال) حجم جهانی دوریزهای الکتریکی برابر با ۲۰۰ سازه به بزرگی ساختمان «امپایر استیت» (برج ۱۰۲ طبقه تجاری که در محله منهتن در شهر نیویورک در ایالات متحده امریکا قرار دارد) می‌شود. ماینینگ در ادامه می‌افزاید: همچنین حجم زیادی از این گجت‌های الکتریکی به زباله‌دانی می‌روند و محیط‌زیست را با مواد خطرناک آلوده می‌کنند، در واقع تنها ۳۰درصد از این گجت‌ها بازیافت می‌شود و ۷۰درصد دیگر سر از زباله‌دانی درمی‌آورد، افزایش حجم زباله الکترونیکی به طمع مصرف‌کنندگانی برمی‌گردد که حتی وقتی گجت سالم و کاراست ترجیح می‌دهند آن را با مدل جدیدتر عوض کنند.
