گفتگوی دنیای اقتصاد با دکتر سید سهراب حسینی نایب رئیس اتحادیه حفاران غیرنفتی:
«با در نظر گرفتن نیاز شدید کشور به سرمایه‌گذاری و انتقال فناوری و نیز با توجه به نقش کلیدی منافع متقابل اقتصادی در استحکام و تداوم توافق‌‌‌های سیاسی بین‌المللی، چگونه می‌‌‌توان از اقتصاد برای پیشبرد سیاست خارجی و از سیاست خارجی برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور بهره برد؟»
مزیت کشورها تاثیر بسزایی بر جایگاه اقتصادی آنها دارد. درهمین‌‌‌حال این مولفه نقش بسزایی در سیاست خارجی این کشورها ایفا می‌کند. ایالات‌متحده در مقام بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا اقدام به وضع تعرفه روی واردات محصولات به کشور خود کرده است. این اقدام به تغییر و به‌‌‌هم‌ریختگی در نظم اقتصادی دنیا منجر شده است. درهمین‌‌‌حال شاهد رشد بهای فلزات در بازارهای جهانی هستیم. این موضوع و اثرگذاری از اهمیت اقتصاد کشورها و جایگاه آن حکایت دارد. در دنیا وسعت و مساحت کشورها در قبال اقتصاد آنها، از اهمیت به‌‌‌مراتب محدودی برخوردار است. به‌‌‌عنوان نمونه امارات متحده عربی با وسعت محدود، توانسته اقتصاد قدرتمندی را تشکیل دهد. ایران برای اثرگذاری در دنیا، باید جایگاه ویژه‌‌‌ای را در اقتصاد از آن خود کند. در دوره‌‌‌ای ایران به سبب دارا بودن منابع غنی انرژی و سوخت‌‌‌های فسیلی از جایگاه ویژه‌‌‌ای برخوردار بود. کاهش یا افزایش تولید نفت توسط ایران تاثیر بسزایی بر اقتصاد دنیا داشت. همین موضوع نیز جایگاه ویژه‌‌‌ای را به ایران می‌‌‌بخشید. اما با گذر زمان و با تغییر موازنه‌‌‌های انرژی در دنیا، جایگاه اقتصادی ایران تضعیف شد. ایران باید برای جایگزینی نفت به‌‌‌عنوان مزیت و کسب جایگاه در اقتصاد دنیا، فکری می‌‌‌کرد. با وجود این شاهد سرمایه‌گذاری در صنایع مختلفی بوده‌‌‌ایم، این راهکار به اعتقاد من موجب تضعیف جایگاه اقتصاد ایران در سطح جهانی شده است. دانش و تکنولوژی‌‌‌های نوین در کشور ما توسعه‌یافته‌‌‌اند، اما صنعتی نشده‌‌‌اند. تمرکز بر این ظرفیت‌‌‌ها می‌‌‌توانست به بهبود جایگاه ایران در دنیا منجر شود که متاسفانه به نتیجه مطلوب نرسید.
«به نظر جنابعالی، کدام بازارها و صنایع می‌‌‌توانند هم از منظر اقتصاد داخلی واجد اولویت باشند و هم برای سرمایه‌گذاران خارجی جذابیت به همراه داشته باشند؟»
کشف مزیت‌‌‌های رقابتی و نسبی بازارها و صنایع مختلف، میزان جذابیت آنها برای جلب سرمایه خارجی را مشخص می‌کند. در شرایطی که ایران با چالش کم‌‌‌آبی و خشک‌سالی مواجه است، قطعا سرمایه‌گذاری در صنایع آب‌‌‌بر توجیه ندارد. درهمین‌‌‌حال باید برای بهبود زیرساخت‌‌‌ها در حوزه‌‌‌های مختلف حمل‌‌‌ونقل، انرژی، آب و… تلاش کرد. درهمین‌‌‌حال بسیاری از صنایع کشور نیازمند به‌روزرسانی هستند و می‌‌‌توانند به مرجع جذب سرمایه بدل شوند. تولید برق و فروش آن با قیمت غیردستوری و فعالیت‌‌‌های معدنی نیز می‌‌‌تواند به بستر جذب سرمایه تبدیل شود. هرچند تحقق این هدف نیازمند بازنگری در مقررات اقتصادی است.
منبع: دنیای اقتصاد
