به هر استان معدن‌خیزی که پا بگذاری، می‌توانی ردپایی از جذابیت‌های معدنی را نیز در آن دنبال کنی، جذابیت‌هایی که یا به خودی‌خود و طبیعی در دل طبیعت وجود دارند یا جذابیت‌هایی که با اتمام معادن می‌توان برای آن ایجاد کرد.

موزه‌های معدنی در دنیا خود نشان از این موضوع دارد که پایان عمر یک معدن، آغازی برای گردشگری است، موضوعی که رهنمون گردشگری معدنی می‌شود. برای مثال معدن مس بینگهام بزرگترین معدن روباز دنیاست که بزرگترین حفره ایجادشده در معادن جهان را دارد. در خارج از این معدن چشم‌انداز زیبایی از فعالیت‌های نخستین معدن مس روباز جهان قابل مشاهده است. در داخل این معدن مراکز گردشگری وجود دارد که این مراکز ویژگی‌ها و مشخصات معدن را به صورت نوشته در اختیار مردم قرار می‌دهند. این نوع گردشگری می‌تواند در صورت ایجاد زیرساخت‌های لازم درآمدزایی بالایی را ایجاد کند. در سراسر ایران کویرها، مناطق کوهستانی و پدیده‌های زمین‌شناسی با ویژگی‌های کم‌نظیری وجود دارند که نیازمند تبلیغاتی در سطح بین‌المللی هستند تا زمینه حضور گردشگران خارجی و علاقه‌مند به این حوزه را در کشور فراهم کنند، چراکه بسیاری از گردشگران علمی و پژوهشگران علم زمین‌شناسی علاقه‌مند به مطالعه این پدیده‌ها هستند. توجه به موضوع ژئوتوریسم به‌ویژه در حوزه معدن، می‌تواند به همراه خود دستاوردهای مختلفی چون حفظ منابع طبیعی، افزایش شناخت افراد درباره محیط‌زیست و ضرورت حفظ آن، درآمدزایی ارزی برای کشور و رونق کسب‌وکار بنگاه‌های فعال در این حوزه و جذب نقدینگی را به همراه داشته باشد. از این‌رو باید برای جذب گردشگر معدنی در این بخش فرهنگ‌سازی شود.